z ciastkiem, splotła ręce na piersiach i rzekła z gniewem:<br>- Władziu! Nie chcę, żebyś do mnie przychodził. - Dlaczego siostra tak mówi?<br>- Masz dopiero trzydzieści kilka lat, a gadasz jak sklerotyk! Zmieszał się. W jej obecności zawsze źle wypadał jako konserwatywny szlachcic o głęboko narodowych przekonaniach. Później zjawiał się w szarym garniturze, już bez sygnetu i fajki. Zachowywał się bardziej dyskretnie. Te wizyty dolegały mu, ale przecież na swój sposób kochał siostrę Weronikę. Była jego kładką. Dzięki niej trafiał na dawny, zapomniany brzeg. Może właśnie dlatego ją odwiedzał. W malutkim parlatorium, gdzie siadywali, gawędząc o jego pracy i jej codziennych troskach z