Szołdry, czyli szynki, pojawiały się we wszystkich opisach staropolskich uczt wielkanocnych. (...) szołdra w Wielką Noc lepsza niż zwierzyna - przekonywał Władysław Stanisław Jeżowski, autor "O ekonomii albo porządku zabaw ziemiańskich według czterech części roku", jednego z siedemnastowiecznych poradników gospodarnego życia.<br>W Wielki Piątek młodzież urządzała pogrzeb żuru i ku wielkiej radości gawiedzi wieszała na gałęzi śledzia, karząc go za to, że przez sześć niedziel panował nad mięsem i morzył żołądki ludzkie słabym posiłkiem swym1. W Wielką Sobotę zaś ksiądz obchodził dwory szlacheckie i chaty włościańskie, święcąc potrawy wielkanocne, ustawione już na stołach przyozdobionych barankami z masła. Bywało przy tym sporo zgorszenia, ponieważ