starannie zamknął drzwi.<br>- Spóźniona roztropność - zauważyłam.<br>Nie odpowiedział. Ruszył w stronę kantorku, ale zaraz zawrócił. Znowu otworzył forda. Podprowadził go pod sam budynek. Pomocnik wygrzebał się spod jakiejś ciężarówki. Popatrzył za czerwoną wspaniałością.<br>- Szefowej - wyjaśnił z dumą.<br>- Której? - spytałam.<br>Zamrugał oczyma.<br>- No, tej naszej...<br>- A, rozumiem - powiedziałam. - A ta szefowa gdzieś tu jest?<br>Nie odpowiedział. Zamigał oczyma i już go nie było. Omal zapadł się pod ciężarówkę, za chwilę usłyszałam gorliwe walenie lewarkiem. Obejrzałam się. Tyliński maszerował ku mnie. Maszerując rozglądał się gniewnie, lecz nie dostrzegł nawet rąbka kombinezonu.<br>- Wścibski smarkacz! - mruknął podchodząc.<br>- Widać jest tutaj każdego dnia na co popatrzeć