Prawnik.<br>- To o wiele gorzej. Ja byłem urzędnikiem skarbowym.<br>- A teraz?<br>- Mam plany. Coś samodzielnego. Właśnie potrzebny mi prawnik.<br>- Nie mam dyplomu.<br>- A ma pan środki?<br>- Bransoletkę po matce.<br>- Ile gramów?<br>- Ze czterdzieści. Oczywiście trójka.<br>- Wystarczy - stwierdził. - W Warszawie za sto lat nie będzie życia. Pojedziemy do Krakowa. Chodź pan gdzieś pod daszek, to panu wszystko opowiem.<br>- Ale sprawa jest czysta? Bo ja nie myślę się w nic mieszać!<br>- Bardzo czysta - zapewnił. - Będziemy żyć, jak teraz trzeba: z własnej pracy.<br>I w ten sposób zawarłem spółkę z Adolfem Wąsikiem. Zapewne pomyśli Pan Profesor, że znowu u podstaw całej sprawy legł czyn