Było to takie nierealne i fantastyczne, że Widmar znowu posądził samego siebie o halucynację, i gdyby nie to, że w ostatniej chwili chirurg go zauważył i ukłonił się, myślałby nadal, że śni. Ale Tamten podniósł ramię, Widmar odruchowo zdjął kapelusz, chirurg zniknął razem z dorożką i tylko przez chwilę jeszcze gdzieś ponad chmurą piasku widniał biały rękaw koszuli. "Dokąd on jedzie?" pomyślał Widmar. Nagle uprzytomnił sobie, że właściwie nie wie, co w tej chwili robi jego żona i gdzie ona w tej chwili może być. Wrócił do kawiarni i kazał kelnerowi zatelefonować do domu.<br>- Proszę zapytać tylko, czy jest pani Widmarowa