wydaje się, że odbudowa powinna dążyć w kierunku stworzenia architektury nowej, sharmonizowanej z ogólnym charakterem staromiejskim, przy czym możliwe byłyby pewne nieznaczne zmiany układu urbanistycznego, nie naruszające zresztą idei dawnego założenia&lt;/&gt;".<br>Wytyczne tak sformułowane, w ciągu następujących po nich ponad 30 latach, wzięto pod uwagę w zaledwie kilku miastach. Ich generalna myśl znalazła odbicie na obszarze &lt;name type="place"&gt;Głównego Miasta w Gdańsku&lt;/&gt;, we &lt;name type="place"&gt;Wrocławiu&lt;/&gt;, &lt;name type="place"&gt;Opolu&lt;/&gt; i &lt;name type="place"&gt;Bolesławcu&lt;/&gt;. Przy czym dokonywane tam w ciągu kilkunastu lat, poczynając od końca lat 50. odbudowy, operujące formami historycznymi, w niewielkim stopniu stanowiły rekonstrukcję obiektów nawiązujących w pełni do stanu sprzed zniszczenia. Uwaga ta dotyczy kamienic, podczas gdy