nogi człowieka [155]. Jest to niezwykle istotne, z punktu widzenia implementacji w humanoidalnych maszynach kroczących, bowiem nie ma innych metod pozwalających opisać te zmiany. <br>Należy podkreślić, że struktura połączeń oscylatorów wynika wyłącznie z uwzględnienia współzależności zmian kątów stawowych człowieka oraz ujęcia ich w opisie analitycznym. Nie oddaje ona struktury biologicznego generatora chodu kręgowców, bowiem nie jest jeszcze dobrze zbadana. Równania oscylatorów nie muszą być równaniami van der Pola, mogą być też stosowane formuły innych oscylatorów sprzężonych opisujące współzależne zmiany o charakterze oscylacyjnym. <br>W licznych pracach poświęconych tematyce oscylatorów badacze zwracają uwagę <br>nie na generowanie wartości kątów w stawach, lecz na zaznaczanie