za drzwiami.<br>Ożywienie sięgnęło zenitu. Kobiety czym prędzej zaczęły szperać w torebkach i wyjmować dokumenty, głośno komentując rzeczowość i elegancję charta. Jakieś dziecko zapłakało, stropiona matka próbowała je uspokoić. Gorzej niż na rynku. Po chwili drzwi na oścież otworzył ten sam chart i tłum ruszył do środka - brzuch w plecy, głowa w głowę, ramię w ramię, to szturchając się, to depcząc sobie po nogach i przekrzykując jeden drugiego. Wszyscy chcieli zająć najlepsze miejsca.<br>Sala projekcyjna zapełniła się błyskawicznie. Na środku sceny stał przygotowany mikrofon, a w głębi, pomiędzy rozsuniętymi storami, bielił się wielki prostokąt ekranu. To wszystko, żadnego stołu prezydialnego, zielonego