saszetkach, które matka lubiła układać w bieliźniarce, kształt blaszanego pudełka z "Cacao Droste" stojącego zawsze w kredensie, smak "kocich języczków" pieczonych przez babkę przypominający - niczym Proustowskie "magdalenki" - krajobrazy dzieciństwa...<br>Pani Joanna Wileńska mówi, że jej zbiór wziął się z tęsknoty za latami, które bezpowrotnie odeszły, za światem dawno minionym.<br> Zapoczątkowało go tamto blaszane pudełko ze znajomym obrazkiem, przedstawiającym zakonnicę niosącą na tacy filiżankę gorącego kakao. Podczas wojny rodzice stracili dosłownie wszystko, ocalało jedynie - nie wiadomo dlaczego i w jaki sposób - owo pudełko. Kiedy uciekali nocą ze swego domu kresowego, matka w ostatniej chwili chwyciła je, stojące jak zwykle na dolnej półce kredensu