którym nigdy <br>dotąd nic nie słyszałem.<br><br>- Ulica, którą teraz biegniemy, nazywa się ulicą <br>Białego Kła - mówił Reks. - Prowadzi ona <br>od bramy wejściowej aż do placu Doktora Dolittle. Popatrz, <br>oto jest ten plac. Stoi na nim pomnik doktora Dolittle.<br><br>Rozejrzałem się dokoła. Plac był po prostu wspaniały. <br>Schludne jasne domki otaczały go ze wszystkich stron. Przed domkami <br>na miękkich poduszkach leżały świeżo wykąpane <br>szczenięta. Niektóre z nich bawiły się piłkami, <br>inne ssały kawałki cukru, jeszcze inne łapały muchy, <br>które dobrowolnie wpadały im do pyszczków. Pośrodku <br>placu stał pomnik starszego pana, pod którym umocowana była <br>tablica z napisem: Doktorowi Dolittle, dobroczyńcy i lekarzowi <br>zwierząt, wdzięczne