chcieli, nawet grozili "strajkiem", gdyby im to narzucono. Funkcjonujemy więc nadal jako faktycznie jedna, dwuczęściowa grupa. Modlimy się i śpiewamy po polsku i po niemiecku, program konferencyjny jest częściowo wspólny. Wspólna jest też organizacja "spraw bytowych" - kuchnia, noclegi, transport. Każdy daje swój udział w gotówce i w naturze, a potem gospodarzy się wspólnie. Na ogół także namioty są narodowościowo i wyznaniowo mieszane. I to jest bardzo dobrze.&lt;/&gt;<br>&lt;who1&gt;Czy cudzoziemcy mają także dużo trudności z przystosowaniem się do pielgrzymkowych warunków?&lt;/&gt;<br>&lt;who5&gt;Na początku to bywa trudne. Najpierw pewien szok językowy i kulturowy, polski prymityw, wielkie zmęczenie, poczucie zagubienia. Dotyczy to zwłaszcza pielgrzymów z Zachodu