dopadły mnie nostalgiczne myśli i tęsknota za znajomymi. Najgorsze były weekendy, kiedy siedziałam sama w domu i wyobrażałam sobie, jak cudownie mogłabym spędzać czas w rodzinnym mieście. Stypendium trwało zaledwie pół roku, ale wróciłam z kilkoma walizkami pełnymi najrozmaitszych drobiazgów kupowanych podczas moich "emigracyjnych" stanów depresji - wspomina Anna, 26-letnia &lt;orig&gt;graficzka&lt;/&gt;. - Dzisiaj ataki chandry zdarzają mi się o wiele rzadziej, ale zawsze, kiedy mnie dopadają, kupuję sobie mały upominek. To chyba lepsze niż "pigułka szczęścia"? <br>Obok fundowania prezentów samej sobie, wiele kobiet dodatkowo obdarowuje swoich najbliższych. Bez okazji. Świadomość sprawienia radości ukochanemu, przyjaciółce czy rodzicom często dodaje nam skrzydeł i jednocześnie