tam na krawędzi skarpy, twarzą do Wisły, radzić poczęli.<br>- Idźcie teraz do domów - mówił Korbal. - Sprzedajcie coś czy pożyczcie - wszystko jedno - bylebyście przynieśli każdy po sto dwanaście złotych pięćdziesiąt groszy.<br>- Dlaczego aż tyle? Mówiłeś, że po stówce? - Po stówce każdy z was da za siebie.<br>- No?<br>- A dwanaście złotych pięćdziesiąt groszy wyłoży za mnie. Pożyczy, znaczy się. Oddam z zarobków. Bo teraz skąd wezmę? - To się wypchaj! Widzicie go, za niego jeszcze wykładać! - Czekajcie... A złotówkę każdy z was da na plac.<br>- Na jaki znów plac?<br>- A gdzie mieszkać będziecie? Otóż, jeśli mnie na wspólnika przyjmiecie, to wam tanie place wykombinuję