w jeden z tych jesiennych, zmieszanych <br>ze śniegiem deszczy, które poprzedzają zwykle zimę. <br>Słyszałam jego nieustanne dzwonienie o szyby i myślałam, <br>że w taki właśnie deszcz mój ojciec wraca może <br>z jakiejś bardzo dalekiej i biednej dzielnicy, w której <br>nie można dostać po nocy dorożki. <br><br>A jemu przecież nikt nie grzał w domu kawy jak Adela Felkowi. <br><br><br>Ja umiałam tylko rozczulać się nad sobą, że za <br>mało się mną zajmuje, albo - wyrzekać się <br>go. Przychodziło mi to z taką samą łatwością <br>wtedy, gdy chciałam zostać "prawdziwym księciem", <br>jak wtedy, gdy chciałam zostać - "prawdziwą <br>proletariuszką"... <br><br>Ale on nie wyrzekał się nikogo i