wszystkie z tych słów słyszała. <br>Zostały tajemnicą ich dwóch, dziadka i Pawła.<br>Ale i ona pomogła dziadkowi.<br>Kiedy wreszcie pozwolili jej wejść do swojego męskiego <br>świata, pierwszego wieczoru, nad ziemniakami pieczonymi w popielniku, <br>na Pawłowe "muszę już iść" zawołała <br>ze strachem zrozumiałym wtedy tylko dla Joachima Pażycha:<br>- Ale wrócisz?<br>Paweł grzebał w popielniku, odwrócony do nich plecami <br>i długo nie odpowiadał, zajęty bez reszty wyjmowaniem <br>ziemniaków do miski.<br>- Też pytanie - usłyszeli wreszcie. Głos był <br>szorstki, niechętny jej wścibskości. Pieczenie kartofli <br>to poważne zajęcie. Ważniejsze od jej nagłego, niepojętego <br>strachu. - Jutro z dziadkiem wycinamy w ogrodzie stare drzewa. <br>Możesz iść z nami