z convitado, uczta. I stąd owa "kamienna uczta", absurd przez pomyłkę.<br>Może to i prawda. Może to wyjaśnienie, choć zawiłe, jest trafne. A może i nie. Rzecz w czym innym: kamienna uczta, ten absurd pojęciowy, to dziwactwo językowe czy myślowe, całkowicie mieści się w barokowej wizji świata, w pospolitym barokowym guście literackim, w banalnej modzie językowej.<br>Barokowa wizja świata to wizja świata jako ruchu, a nie stanu, jako zmienności, a nie jako regularności, jako niedorzeczności i szaleństwa, a nie rozsądku i umiaru, jako olśniewającego kalejdoskopu złud, olśnień, blasków, odbić lustrzanych, pogłosów echa, zjawisk niepochwytnych i zdumiewających, a nie oczywistych i pewnych