Typ tekstu: Książka
Autor: Jackowski Aleksander
Tytuł: Polska sztuka ludowa
Rok: 2002
Autor: Jackowski Aleksander
Tytuł: Polska sztuka ludowa
Rok: 2002
a nie prawdziwy człowiek?
Fotografie strachów świadczą o tym, że są one zadziwiająco bliskie sztuce współczesnej. Patrzymy na nie jak na dzieła sztuki.
KOŚCIOŁY
Kościoły i kapliczki są nieodłącznym elementem polskiego pejzażu. Zwłaszcza kościoły drewniane, których najwięcej zachowało się na południu kraju, przyciągają oko strzelistością wież, wznoszących się ku niebu, harmonijnością kształtu, fakturą omszałych gontów "[...] podążających miękko za każdą, nieraz wymyślną formą zadaszeń i wieżyczek" (Brykowski, 1984, s. 7). Są one świadectwem pobożności ludu, architektonicznego kunsztu, który przetrwał od stuleci, kształtując poczucie estetyczne miejscowej ludności, przede wszystkim poczucie proporcji i harmonii z otoczeniem. To doświadczenie miejsca było w dawnej kulturze chłopskiej
Fotografie strachów świadczą o tym, że są one zadziwiająco bliskie sztuce współczesnej. Patrzymy na nie jak na dzieła sztuki.
KOŚCIOŁY
Kościoły i kapliczki są nieodłącznym elementem polskiego pejzażu. Zwłaszcza kościoły drewniane, których najwięcej zachowało się na południu kraju, przyciągają oko strzelistością wież, wznoszących się ku niebu, harmonijnością kształtu, fakturą omszałych gontów "[...] podążających miękko za każdą, nieraz wymyślną formą zadaszeń i wieżyczek" (Brykowski, 1984, s. 7). Są one świadectwem pobożności ludu, architektonicznego kunsztu, który przetrwał od stuleci, kształtując poczucie estetyczne miejscowej ludności, przede wszystkim poczucie proporcji i harmonii z otoczeniem. To doświadczenie miejsca było w dawnej kulturze chłopskiej
a nie prawdziwy człowiek? <br>Fotografie strachów świadczą o tym, że są one zadziwiająco bliskie sztuce współczesnej. Patrzymy na nie jak na dzieła sztuki. <br><page nr=84><br><br><tit>KOŚCIOŁY</><br>Kościoły i kapliczki są nieodłącznym elementem polskiego pejzażu. Zwłaszcza kościoły drewniane, których najwięcej zachowało się na południu kraju, przyciągają oko strzelistością wież, wznoszących się ku niebu, harmonijnością kształtu, fakturą omszałych gontów "[...] podążających miękko za każdą, nieraz wymyślną formą zadaszeń i wieżyczek" (Brykowski, 1984, s. 7). Są one świadectwem pobożności ludu, architektonicznego kunsztu, który przetrwał od stuleci, kształtując poczucie estetyczne miejscowej ludności, przede wszystkim poczucie proporcji i harmonii z otoczeniem. To doświadczenie miejsca było w dawnej kulturze chłopskiej
