takiej pozycji trudno było zrobić błyskotliwą karierę wojskową. Porucznik Żuk, był człowiekiem niezwykle energicznym, kochał wojsko i wszystko to co się z tym wiąże. Bardzo dobrze strzelał, był wysportowany, znał kilka wschodnich sztuk walki, wyjazdy na zimowe poligony traktował jak niezwykłą przygodę a trudy wojskowego życia wyrobiły w nim niezwykły hart ducha. Jednakże była rzecz której w wojsku nie znosił i nie potrafił z nią żyć: nuda. Ta cholerna bezczynność w jaką popadł odkąd zaczął służyć w Olchownicy przyprawiała go o mocną chandrę i powodowała, że zaczynał pić coraz więcej alkoholu. Na szczęście miał alternatywę w postaci przeniesienia się do innej jednostki