na tym, że ujęcie systemowe cechuje holistyczne rozpatrywanie dowolnego przedmiotu, zaś dla ujęcia prakseologicznego charakterystyczne jest rozpatrywanie sprawnościowe. Różnica ta staje się zrozumiała, gdy porównuje się przymiotniki "systemowy" i "prakseologiczny"; pierwszy znaczy tyle co: "traktowany całościowo (holistycznie)", drugi zaś - "sprawny", "skuteczny". Nie znaczy to jednak, że podejście prakseologiczne nie uwzględnia holistycznego traktowania rozpatrywanego przedmiotu, a podejście systemowe nie uwzględnia sprawności. W podejściu prakseologicznym głównym aspektem jest jednak aspekt sprawnościowy, zaś całościowość ma znaczenie drugorzędne; w podejściu systemowym jest przeciwnie: sprawność ma znaczenie drugorzędne.<br> Tym, co upodabnia oba podejścia jest dążenie do końcowego, optymalnego - w danych warunkach - rozwiązania (celu) oraz syntetyczne rozpatrywanie