ulic zajmowało", a w gmachu poselstwa akurat raut się odbywał. Pan Poseł ledwie mnie wysłuchawszy zakrzyknął: - W czepkuś się urodził, bo pośród gości trafem trzech redaktorów "Krachu Muzycznego" mamy. <br>Zaraz mnie do pierwszego prowadzi, a przedstawiając pod niebiosa wynosi. Redaktor z wrażenia omal się pod ziemię nie zapadł. <br>- Co za honor - woła - jaki zaszczyt, ale fasolkę po bretońsku podano, przeto do stołu pobiegł.<br>- Czekaj - rzekł Poseł - już my im pokażemy, i do drugiego mnie ciągnie. Ten mnie po plecach kordialnie klepnął.<br>- Słyszałem - powiada - czytałem, lecz muszka mała przeleciała (pewnie do fasolki) i o mnie zapomniał. <br>Stoimy tedy. Dopieroż do trzeciego redaktora