się zablokował. - Na honor! Dzięki wam stokrotne za pomoc.<br>- Wam. Przecież to wyście przyszli z pomocą mnie.<br>- Doprawdy? Kiedy?<br>Nic nie widział, pomyślał Geralt. Nawet mnie nie zauważył przez dziurki w tym żelaznym garnku.<br>- Jak wasze miano? - spytał rycerz. <br>- Geralt. Z Rivii.<br>- Herbu? <br>- Nie czas, panie rycerzu, na heraldykę.<br>- Na honor, prawiście, mężny kawalerze Geralcie - rycerz odnalazł swój miecz, wstał. Jego poszczerbioną tarczę - podobnie jak kropierz konia - zdobiła złoto-czerwona ukośna szachownica, w polach której widniały naprzemiennie litery A i H.<br>- To nie jest mój rodowy herb - zabuczał wyjaśniająco. - To są inicjały mej suzerenki, księżnej pani Anny Henrietty. Ja zwę się