o jej rękę. Synowie Jakuba pracowali wtedy w polu, a kiedy wróciwszy dowiedzieli się o postępku księcia, zapałali straszliwym gniewem. Uprowadzenie siostry poczytywano wówczas za niebywałą zniewagę, którą wedle zwyczajów pustynnych tylko rozlew krwi mógł wymazać. Terachidzi byli dumnymi, kochającymi wolność pasterzami. Nie rozumieli ludzi miejskich, u których godność, poczucie honoru i solidarność rasowa nie były już w takiej cenie. Widząc gniew Jakubowych synów, król Chamor zafrasował się niemało i uderzył nawet w ton pokory.<br>- Szechem, syn mój, całym sercem przylgnął do waszej dziewczyny. Dajcie mu ją więc za żonę - prosił usilnie. - Spowinowaćcie się z nami; córki wasze dajcie nam (za