Typ tekstu: Książka
Autor: Pankowski Marian
Tytuł: Nasze srebra
Rok wydania: 1995
Rok powstania: 1972
nasze przymierze.
STASIEK Na naszą przyjaźń... w pewnym sensie aż po grób. Daleki, tyle-że-tyle, marsz żałobny Szopena, STASIEK wznosi kieliszek i światła skupiają się na nim.
W pokoju HR. CYNGLA. Stoją po skończonym zebraniu DZIUBA i ZOSIA, oraz panowie RASZYN-RASZUŃSKI i STASIEK ZDANKIEWICZ.
PŁK RASZYN-RASZUŃSKI Pan hrabia tak jakby trochę zmęczony?
HR. CYNGIEL z gorzkim uśmiechem Phhacy, a phhacy! Jak sie ma shhebhha, to mnie wolno, żeby spahhszywiały.
P. DZIUBA Srebra! Jakie srebra?
P. ZOSIA Wspaniałe!
HR. CYNGIEL odchyla połę marynarki, ukazując przyszyty do podszewki srebrny guz. Wszyscy kucają. HRABIA zaczyna pucować guz rękawem.
P. DZIUBA Może
nasze przymierze.<br>STASIEK Na naszą przyjaźń... w pewnym sensie aż po grób. Daleki, tyle-że-tyle, marsz żałobny Szopena, STASIEK wznosi kieliszek i światła skupiają się na nim.<br>W pokoju HR. CYNGLA. Stoją po skończonym zebraniu DZIUBA i ZOSIA, oraz panowie RASZYN-RASZUŃSKI i STASIEK ZDANKIEWICZ.<br>PŁK RASZYN-RASZUŃSKI Pan hrabia tak jakby trochę zmęczony?<br>HR. CYNGIEL z gorzkim uśmiechem Phhacy, a phhacy! Jak sie ma shhebhha, to mnie wolno, żeby spahhszywiały.<br>P. DZIUBA Srebra! Jakie srebra?<br>P. ZOSIA Wspaniałe!<br>HR. CYNGIEL odchyla połę marynarki, ukazując przyszyty do podszewki srebrny guz. Wszyscy kucają. HRABIA zaczyna pucować guz rękawem.<br>P. DZIUBA Może
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego