Na naszą przyjaźń... w pewnym sensie aż po grób.<br>Daleki, tyle-że-tyle, marsz żałobny Szopena, STASIEK wznosi kieliszek i światła skupiają się na nim.<br>W pokoju HR. CYNGLA. Stoją po skończonym zebraniu PANI<br>DZIUBA i PANI ZOSIA oraz panowie PŁK RASZYN-RASZUŃSKI<br>i STASIEK ZDANKIEWICZ.<br>PŁK RASZYN-RASZUŃSKI Pan hrabia tak jakby trochę zmę-czony?<br>HR. CYNGIEL z gorzkim uśmiechem Phhacy, a phhacy! Jak sie ma shhebhha, to nie wolno, żeby spahhszywiały.<br>PANI DZIUBA Srebra! Jakie srebra?<br>PANI ZOSIA Wspaniałe!<br>HR. CYNGIEL odchyla połę marynarki, ukazując przyszyty do podszewki srebrny guz. Wszyscy kucają. HRABIA CYNGIEL zaczyna pucować guz rękawem.<br>PANI