cielesną grawitacją ku Jadzi była przyczyną tego nastroju "s renit ", jaki mną owładnął. Myślę, że to, po prostu, podsycone wiosną uczucie do samych Szczors wybujało już we mnie, jak cała otaczająca mnie tam przyroda.<br> Na przełomie wiosny i lata pojawiła się w Szczorsach Pasza (Praskowia Apolinariewna), najstarsza, dwudziestodwuletnia, zamężna córka hrabiego. Przyjechała z Paryża, gdzie stale mieszkała i natychmiast niemal po przyjeździe zwróciła na mnie uwagę. Moja samotność na "obrzeżach" życia jej rodziny wydała jej się krzywdzącą i postanowiła sprawdzić, czy zasługuję na taką izolację. Oboje zresztą poczuliśmy do siebie bezinteresowną, nie na różnicy płci opartą, sympatię. Sympatia ta poprzez długie