na tej lub tamtej barykadzie, czemuż nie podporządkujecie swojego życia idei przekształcającej ziemię, czemuż nie jesteście chorążymi i doboszami nowych ruchów. Ćwierkanie na uboczu dzisiaj jest niepotrzebne, ma wartość tylko człowiek, który stanął w szeregu. Wy, wy, zawieszeni w próżni, oddarci od korzeni, z przyzwyczajenia powtarzający kilka starych frazesów o humanitaryzmie, o prawach człowieka - frazesów, które legły w grób razem z kadetami, broniącymi Zimowego Pałacu w dawnym Petersburgu - cóż wy za złudzenia hodujecie, śmieszni jak stary Wierchowienskij z Biesów, gdy nie mógł znieść, że para butów jest bardziej użyteczna niż Madonna Rafaela. Wy, młodzi, a jeszcze trzymający się kurczowo tego, co