nadal - w ramach amerykańskiej wspólnoty państwowej i narodowej - znaczny stopień odrębności. Podobnie wyglądała sytuacja w Ameryce Łacińskiej. Gdy tamtejsze społeczności wyzwalały się spod obcego panowania, głównie hiszpańskiego (lata dwudzieste i trzydzieste XIX wieku), nie istniały jeszcze w pełni ukształtowane narody, np. Argentyńczycy, Chilijczycy, Urugwajczycy. Podstawą tożsamości tych narodów jest kultura iberyjska. Ważną - a na obszarze andyjskim czy w Meksyku bardzo istotną przymieszką do "narodowego tygla" jest także krew i kultura indiańska (na Karaibach - afroamerykańska). Państwa latynoamerykańskie nie są jednak wyłącznym dziełem kolonistów hiszpańskich (portugalskich) i ich tubylczych sąsiadów. W ich umacnianiu uczestniczyli także imigranci z wielu nieiberyjskich krajów Europy. Ten schemat