politycznej. Ulotki, które pojawiły się wtedy na uczelni, nawoływały do wiecu w obronie już nie spostponowanego Adama Mickiewicza z Holoubkiem, tylko Adama Michnika, z kolegą.<br>Zrywaliśmy te ulotki z naszych zetemesowskich gablot, pozostawiając tam, gdzie nie był nasz teren. Z niewielkim przekonaniem o słuszności i tego "naszego" zrywania, i tego "ichniego" nalepiania. Ale atmosfera się zagęszczała i kontakty z lubianymi przedtem często przeciwnikami (spotykaliśmy się niekiedy na gruncie towarzyskim, na wspólnych tańcach i popijawach, ale rzadko, bo oni przeważnie byli strasznie "sieriozni") wyraźnie się popsuły. 5 marca szliśmy z Witkiem po schodach gmachu Neofilologii, kiedy na półpiętrze spotkaliśmy Aldonę z romanistyki