Harmonizacja taka oznacza rozsądny kompromis między potrzebą zapewnienia ludziom czystych wód i powietrza, a potrzebą wytwarzania dóbr służących zaspokojeniu materialnych potrzeb tychże ludzi.&lt;/&gt;<br> Rzecz w tym, że dotychczas nie było ani &lt;hi rend="italic"&gt;harmonizacji&lt;/&gt;, ani &lt;hi rend="italic"&gt;kompromisu&lt;/&gt;. Rzecznicy przemysłu dyktowali warunki - lokalizację, technologię, a o tę czystą wodę troszczyli się o tyle, o ile była im potrzebna do produkcji.<br> Z czasem zaczęło się coraz więcej mówić o ochronie środowiska, zaczęto formułować różne programy, a zakładom przemysłowym postawiono wymagania, w praktyce - zresztą - nie egzekwowane. Wówczas wielu przedstawicieli przemysłu przystosowało się do nieco zmienionych warunków, zlecając opracowanie programów ochrony środowiska dla poszczególnych zakładów (zajmują one sporo miejsca w