Typ tekstu: Książka
Autor: Błoński Jan
Tytuł: Forma, śmiech i rzeczy ostateczne
Rok: 1994
wektor, ciążący ku jakiemuś człowiekowi albo społeczności. Lub przeciwnie: od tego człowieka czy społeczności odpychający czy oddalający. Dlatego też żadna forma - sytuacja czy układ - nie jest nigdy stabilna. Znajduje się zawsze w chwiejnej równowadze. Każda interwencja potwierdza ją lub rozkłada... i tym samym czyni silniejszą lub słabszą, bardziej lub mniej imperatywną, narzucającą się jako oczywistość.
Proces recepcji i modyfikacji form nigdy się właściwie u Gombrowicza nie zatrzymuje. Nawet wtedy, gdy bohater jest samotny i postanawia - na przykład - "sforsować mieszkanie" Młodziaków, "dosięgnąć ich w tej cząstce aury", którą po sobie pozostawili (F 144). Zwiedzając - pod nieobecność gospodarzy - owo "nowoczesne" universum, jakie sobie
wektor, ciążący ku jakiemuś człowiekowi albo społeczności. Lub przeciwnie: od tego człowieka czy społeczności odpychający czy oddalający. Dlatego też żadna forma - sytuacja czy układ - nie jest nigdy stabilna. Znajduje się zawsze w chwiejnej równowadze. Każda interwencja potwierdza ją lub rozkłada... i tym samym czyni silniejszą lub słabszą, bardziej lub mniej imperatywną, narzucającą się jako oczywistość.<br>Proces recepcji i modyfikacji form nigdy się właściwie u Gombrowicza nie zatrzymuje. Nawet wtedy, gdy bohater jest samotny i postanawia - na przykład - "sforsować mieszkanie" Młodziaków, "dosięgnąć ich w tej cząstce aury", którą po sobie pozostawili (F 144). Zwiedzając - pod nieobecność gospodarzy - owo "nowoczesne" universum, jakie sobie
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego