na kilkanaście miesięcy większość narodu "uciekła z komunizmu" na wolność. Ale od samego początku w ten karnawał wolności wdzierały się odgłosy pogoni, nasycając go lękiem i tłumiąc radość. Eksplozja "Solidarności" to był ( jak kiedyś napisałem ( "dramat płomienia, który buchnął, na suchszej kępie, gdzieś wśród bagien. Dramat narodu przebudzonego we wnętrzu imperium u szczytu potęgi". Jeśli więc szukać porównań to do szesnastu posierpniowych miesięcy lepiej chyba przystaje słowo "burza". Stąd tytuł książki. To była burza. Burza jest groźna i to był czas groźny, ale burza jest też piękna i to był także czas piękny. Wracam do niego chętnie wspomnieniem, ale żadnemu polskiemu