w nich zasada &#132;świata na opak"; operują najczęściej demagogią, uproszczeniem lub zwykłym przeinaczeniem faktów i wydarzeń; przynoszą karykaturalny, zdeformowany obraz ludzi i przedpowstaniowej sytuacji politycznej w Królestwie, a także tych sił, które do powstania doprowadziły. W sferze języka dominuje w nich obelżywy epitet, dosadna inwektywa, niewybredny koncept, kalumnie i insynuacje, wyzwiska i niesmaczne aluzje ad personam.<br> Kolejna, bardzo liczna grupa utworów z lat 1832-1856, a mianowicie okolicznościowe wiersze do znajomych, przyjaciół i rodziny, jest ogromnie zróżnicowana, zarówno pod względem wartości artystycznej, jak tematyki, objętości, tonu i charakteru poszczególnych liryków. Znaleźć tu można pisane przez Koźmiana dla jego nieletnich wnucząt