nowo własnej przeszłości mogła zrodzić nową jakość literacką tylko wtedy, kiedy nie wyczerpywała się na ulokowaniu siebie w ramach powojennych doświadczeń historycznych, lecz wiodła dalej: do pytania o sam mechanizm powstawania ram wspólnej pamięci i o tajemnice zazębiania się z nią pamięci najbardziej prywatnej, niepowtarzalnie własnej. Bogusława Latawiec, jako autorka intrygującej powieści Ciemnia, dowiodła, że doświadczenie Sierpnia i Grudnia potrafiło rzeczywiście wstrząsnąć dotychczasowym obrazem świata i stać się impulsem do opowiedzenia sobie na nowo własnego życiorysu. Latawiec nie unika utrwalonych odniesień historycznych, jest u niej i mgliste, przetworzone w rodzinnej pamięci, wspomnienie wojny, są lata stalinowskie, jest - zwłaszcza - poznański Czerwiec, ale