Zaraz do niej polecę. <br>- Co się stało? Zawsze trzeba cię było kijami gnać. Stało się co? <br>- Nic... Dzwonił kto do mnie? <br>- Dzwonił. Ten twój Jurek. <br>- Żaden mój. A... Jędrek? <br>- Oczywiście, że nie! <br>Udaje, że krojenie pomidorów bardzo go absorbuje. A ja zaczynam okrążenie. Wystrzelam z pytaniem, które od dawna mnie intryguje: <br>- Tato, powiedz... dlaczego ty sam nie grasz? <br>- Daj mi spokój, co ci przyszło do głowy? <br>- Ale dlaczego? Nigdy nie chciałeś? <br>- Nie chciałem. <br>- Nieprawda. Widziałam recenzję z twojego dyplomowego koncertu: "Wschodząca gwiazda polskiej pianistyki", "Wybitny talent". <br>- Grzebiesz w moich szufladach.<br>- Ojej, ty moja gwiazdo. Wschodząca. <br>- Widziałaś datę? <br>- Czerwiec 1939 rok.<br>- No