z pielgrzymką do wszystkich miejsc pamięci Jacka. Szedłem za nim i wmyślałem się w jego wspomnienia. Zabierałem je, przetrawiałem, mieszałem z własnymi - i nagle na tym kawałku przestrzeni wystrzelało w górę, jak race - rozbłyskujące i gasnące szybko - jakieś teoretyczne dzieciństwo. Co nie znaczy, że fałszywe wspomnienia nie były intymne. Były intymne, były... "Pamiętam - mówi Jacek - pamiętam" - i chodzi po obejściu jak marnotrawny gospodarz. Komary żerowały na tym i ssały krew z wampirycznych pielgrzymów. "Pamiętam, że babcia nie mogła się opędzić od komarów, zawsze była cała w bąblach. Mnie natomiast nie tykały. Pokazywano mnie jak jakiś ewenement. Patrzcie, tego małego wcale nie