odczuwa banalnie. Spojrzenie malarza, pisarza jest stopione z jakością jego odczuwania, odruchowe wartościowanie, doświadczenia życiowe, męka i radość - wszystko działa na spojrzenie. Sam akt pisania, malowania jest już zagadnieniem wtórnym, może on wrażliwość pogłębić, nawet wobec takiego czy innego faktu czy przedmiotu - wywołać, ale na dnie arcydzieła jest zawsze przeżycie intymne. To przeżycie poprzez "form czary" do nas dociera i to jest cud sztuki. Dlatego Saint-Exupéry tak nalegał na to, że artysta musi przede wszystkim żyć, a potem dopiero pisać, dlatego patrząc na obrazy przedśmiertne Dufy'ego, tego półsparaliżowanego starca, jestem pewny, że żył pięknie. Nie w znaczeniu, które temu słowu