bodźce, by kapitał był używany w sposób najbardziej efektywny. Jednakże w nowoczesnej gospodarce zdominowanej przez duże korporacje, wpływ własności prywatnej na bodźce jest mniej bezpośredni. Oddzielenie własności od zarządzania stwarza nieuchronny konflikt miedzy właścicielami (ponoszącymi ryzyko) i dyrektorami przedsiębiorstw (zarządzającymi ryzykiem). <br>Gdy struktura własności jest skoncentrowana, a więc gdy istnieje inwestor strategiczny, można przyjąć, że posiada on wystarczające bodźce i wystarczającą władzę pozwalające na narzucenie swojej woli dyrekcji. Kosztem tak skoncentrowanej struktury własności jest jednak ryzyko wywłaszczenia akcjonariuszy mniejszościowych. Natomiast w przypadku rozproszenia własności, akcjonariusze mogą nie być zainteresowani w kontrolowaniu dyrekcji. Pojawia się wówczas problem kontroli menedżerów, którzy, realizując swoje własne