mości wojnę. Ojciec mój zawsze obiecywał, że na pierwszą wieść o wojnie upije się z radości. Czekam na to, bo zobaczyć się musimy.<br><br>I Maciuś czekał. Myślał, że tego dnia jeszcze wezwą go na nadzwyczajne posiedzenie rady - i że teraz on, Maciuś, on - król prawowity - obejmie ster państwa. Narada jakaś istotnie się w nocy odbyła, ale Maciusia nie wezwano.<br>A nazajutrz zagraniczny nauczyciel odbył z nim lekcję jak zwykle.<br> Maciuś znał etykietę dworską, wiedział, że królowi nie wolno kaprysić, upierać się i złościć, tym bardziej w takiej chwili nie chciał w czymkolwiek ubliżyć godności i królewskiemu honorowi. Tylko brwi miał zsunięte