jeszcze mógł się zgodzić albo nie. Oto byliśmy świadkami zjawiska, którego nie rozumieliśmy, ale które podziwialiśmy i ze względu na jego oryginalność oraz unikatowość zazdrościliśmy. Wyczekiwanie na dalszy ciąg było pasjonujące. Twarz Rysia przyciągała wzrok bardziej niż naprawdę fascynujące zjawisko zbiorowego toplessu. A ten rzekł: "Jeśli chcesz pokazać światu swoje jajka sadzone, proszę bardzo". W tym odezwaniu była siła znawcy, precyzyjnego kalkulatora, bez cienia lekceważenia. Ala z gracją zrzuciła staniczek, a my wszyscy patrzyliśmy na najbardziej urocze jajka sadzone świata, podziwiając trafność, dowcip i miłość, z jaką Ala patrzyła na Rysia i Rysio na Alę.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="art"&gt;<br>&lt;tit&gt;List do kobiety &lt;/&gt;<br><br>&lt;intro&gt;Sierpień roku dwutysięcznego, Warszawa