drewna wyrabiano w Brzozie Stadnickiej, Żywcu czy Stryszawie). Tak więc określenie "ludowe" przyjęło się odnosić nie tylko do samego procesu tworzenia, ale i do wyrobów dla ludu przeznaczonych, kształtowanych zgodnie z jego upodobaniami. Pojęcie to obejmuje zarówno te działania, które podejmował każdy członek wiejskiej społeczności zdobiąc izbę, tnąc wycinanki, "pisząc" jajka wielkanocne, haftując, tkając, jak i sferę handlu wewnętrznego, kiedy to miejscowy "specjalista" obsługiwał potrzeby mieszkańców (np. krawiec, hafciarka). Osobną grupę stanowi właśnie rzemiosło na rzecz wsi. <br>Zwróćmy też uwagę na to, że relacje sprzedawca-nabywca były w kulturze wsi o wiele bardziej "ludzkie", niż to się dzisiaj obserwuje. Gospodyni, która wybierała