Typ tekstu: Książka
Tytuł: Wyjść z matni
Rok: 1994
Tytuł: Wyjść z matni
Rok: 1994
na pewno wytkną mnie palcami, wezmą na języki, będą wyzywać od pijaków.
Anka: Takie podchody są bardzo typowe. Wszyscy, którzy zaczęli leczenie inaczej niż dowiezieni siłą na oddział odwykowy, opowiadają o niezliczonej ilości prób, długim przymierzaniu się, odchodzeniu spod drzwi.
Monika: Dlatego, że się wstydzili?
Włodek: Bałem się tej wizyty jak diabeł święconej wody. Myślałem: już na wejściu muszę czuć się gorszy, bo przecież normalni ludzie tam nie chodzą. Na pewno potraktują mnie z góry, będą pouczać, że nie wolno tyle pić. Będą mnie pytać
- ktoś mi mówił - czy piję denaturat, a jak powiem, że nie, to i tak mi nie uwierzą
Anka: Takie podchody są bardzo typowe. Wszyscy, którzy zaczęli leczenie inaczej niż dowiezieni siłą na oddział odwykowy, opowiadają o niezliczonej ilości prób, długim przymierzaniu się, odchodzeniu spod drzwi.
Monika: Dlatego, że się wstydzili?
Włodek: Bałem się tej wizyty jak diabeł święconej wody. Myślałem: już na wejściu muszę czuć się gorszy, bo przecież normalni ludzie tam nie chodzą. Na pewno potraktują mnie z góry, będą pouczać, że nie wolno tyle pić. Będą mnie pytać
- ktoś mi mówił - czy piję denaturat, a jak powiem, że nie, to i tak mi nie uwierzą
na pewno wytkną mnie palcami, wezmą na języki, będą wyzywać od pijaków.</><br><who3>Anka: Takie podchody są bardzo typowe. Wszyscy, którzy zaczęli leczenie inaczej niż dowiezieni siłą na oddział odwykowy, opowiadają o niezliczonej ilości prób, długim przymierzaniu się, odchodzeniu spod drzwi.</><br><who1>Monika: Dlatego, że się wstydzili?</><br><who2>Włodek: Bałem się tej wizyty jak diabeł święconej wody. Myślałem: już na wejściu muszę czuć się gorszy, bo przecież normalni ludzie tam nie chodzą. Na pewno potraktują mnie z góry, będą pouczać, że nie wolno tyle pić. Będą mnie pytać <br>- ktoś mi mówił - czy piję denaturat, a jak powiem, że nie, to i tak mi nie uwierzą
