Siedział na swoim stołeczku i starannie zawiązywał w róg chustki monety, dane mu przez męczeńskiego pana. <br>- Oczyść no mi buciki, mój mały - powiedziała pani stawiając nogę na stołku. <br>- Całuję rączki pani dobrodziejce! - krzyknął z zapałem chłopak. <br>Rzekł z uznaniem: <br>- Ehe, to lakry! Szczotki ani ni! Samym suknem! <br>Czyścił z namaszczeniem, jak gdyby odprawiał jakieś szczególnie uroczyste nabożeństwo. Przekrzywiał głowę i przez zmrużone oczy badał efekt swych wysiłków na niepokalanie lśniącym pantoflu. <br>- To ty masz dziecko? - spytała pani poważnie. <br>- A pewnie, że mam! O, tam łazi - powiedział chłopak. - Proszę o drugą nóżkę, pani dobrodziejko. <br>Pani Romeyowa postawiła drugą nogę na stołku. <br>- Sam na