czy towarzyskiej. Mam w sobie sporo sceptycyzmu i odnoszę się do wymierzania sprawiedliwości z dużą ostrożnością.<br>Jednocześnie nie chcę, by ta książka była tylko beznamiętnym wyliczaniem nieznanych faktów i obojętnym podejściem do opisywanych osób. Autor zawsze pozostawia w swym utworze piętno własnej osobowości i nie da się tego uniknąć, choćby jak najbardziej świadomie starał się o obiektywizm. Byłem przez dwa lata ławnikiem w sądzie wydającym wyroki za zbrodnie niemieckie i współpracę z gestapo. Wysłuchałem setki świadków. Każdy z nich zeznawał co innego, pomimo że chodziło o tę samą osobę i takie samo przestępstwo. Tak więc uprzytomniłem sobie wówczas, że każdy człowiek widzi