funkcję rektora kościoła. Pamięta z tamtych czasów tamtejszego proboszcza - ks. Jerzego Czartoryskiego: - To był bardzo ciekawy człowiek, choć prosty w obejściu, ale wielki pan, &lt;dialect&gt;książe&lt;/&gt;, szlachetny i jak mawiali górale "na &lt;dialect&gt;dutki&lt;/&gt; nie chciwy".<br>Ojciec Leon spędzał każdy dzień pracowicie. Wieś opuszczał rzadko, bo każdy wyjazd był prawdziwą wyprawą. Wspomina, jak raz musiał pojechać do Krakowa. Pierwszą część podróży spędził na koniu. -Pod górę jechałem na ogonie końskim, a jak zjeżdżałem z góry, to siedziałem mu na łbie. Błota było dużo, droga ciężka - przypomina sobie męczącą podróż z Brzegów do Bukowiny.<br><br>&lt;tit&gt;Ostatnie prywatne schronisko w Tatrach&lt;/&gt;<br><br>Z tamtych czasów zapamiętał kolędę w