Trade. Uderzyła go arogancka, a jednak subtelna poza Morrisseya, jego nieco monotonny, pełen emocji głos i niewymuszone piękno szybkich akordów granych przez Marra. Bezpośrednia muzyka i niezwykłe, poetyckie, a przy tym proste słowa. Dość szybko sfinalizowano kontrakt, który gwarantował The Smiths swobodę artystyczną.<br>Drugim powodem do dumy był fakt, że -jak wspominał Morrissey - "nikomu nie lizaliśmy dupy, żeby wejść do studia - sami do nas przyszli. I to na szczęście z innej firmy niż Factory". Factory była manchesterską wytwórnią skupiającą wykonawców post punkowych (Joy Division, New Order. . .) . The Smiths nie chcieli mieć nic wspólnego z punkiem - chętniej słuchali piosenek lat pięćdziesiątych, ballad