cię, krzyczałam do ucha, a ty nic.<br>- Naprawdę? - spytał Dyjon.<br>- Naprawdę! - potwierdziła Zandina. - Aha, i wtedy ta bransoletka tak ci się jarzyła.<br>- To Jargołka siedziała goła? - Dyjon się zaśmiał, a zaraz potem się zaczerwienił.<br>- Ubrana. A bransoletka świeciła przez rękaw - wyjaśniła.<br>- Ej! Nie gadać. Jak gadacie, to mało pracujecie, a jak mało pracujecie, to dostajecie mało wody i mało podpłomyków! - zawołał strażnik.<br>- To wtedy Jargołka przyniesie nam więcej owoców z lasu, prawda? - szarpnęła przymilnie Zandina.<br>- Oczywiście - odparłam podobnym głosem i spróbowałam przywołać na twarz pogodny wyraz.<br><br>Udało mi się przypomnieć, że ktoś dla mnie ważny podarował mi wisiorek. Dyjon powiedział, że