zazwyczaj uwagę. W ciągu lat niejeden z tych oświatowców trafiał pod byle pozorem do Cytadeli lub pod dozór policyjny, a co najmniej zyskiwał sobie opinię &lt;foreign lang="rus"&gt;niebłagonadiożnego&lt;/&gt;, co skutecznie potrafiło zepsuć życiową karierę.<br>Przystąpienie do takich akcji wymagało już pewnego zdecydowania i stąd elita działaczy społecznych, bardzo aktywna zresztą, była jednak - jak usiłowaliśmy to wyliczyć analizując działalność Uniwersytetu Latającego - szczupła: poza chętną do takiej roboty młodzieżą studencką angażowały się w ten sposób tylko jednostki. Nieliczni chcieli swoją działalnością społeczną wychodzić poza anonimowy i dzięki temu bezpieczny przed zarzutami nieprawomyślności tłum. Margines legalnej działalności publicznej wydawał się zresztą niebezpiecznie wąski.<br>I był taki