Nawet Kastor rozruszał się i opowiadał, jak to rzuciło się na niego od razu czterech legionistów i gdyby nie pomoc Polluksa, kto wie, czy teraz siedziałby tak spokojnie na koniu i gryzł placek. Kalias zląkł się, że przy sukcesach przyjaciół zbledną jego czyny, więc po raz drugi zaczął o tym, jak to wziął do niewoli dwóch Rzymian. Polluks mrugnął w stronę Kastora i powiedział poważnie:<br>- Spartakus już nam obiecał, że podczas następnej bitwy będziesz przy Sotionie. Ażebyś nie próbował uciec, przywiążę cię za kostkę do ręki Sotiona.<br>Kalias aż zbladł z oburzenia i zawołał gwałtownie:<br>- Rzemień przegryzę i pójdę za wami