k jest dopuszczalną miarą obciążenia. Omawiane metody służą bezpośrednio określaniu pojemności turystyczno- -rekreacyjnej obszaru, która stanowi podstawową przesłankę racjonalizacji zagospodarowania turystycznego i jako taka wykracza poza zakres zainteresowań geoekologii. Na koniec należy wspomnieć o metodach badań degradacji środowiska, gdyż jest ona jednym z głównych czynników ograniczających, zarówno możliwości wyboru form, jak i psychofizyczną sprawność samego procesu wypoczynku. Metody stosowane w badaniach degradacji środowiska przyrodniczego są w większości opracowane przez ekologów oraz, w mniejszym stopniu, przez geografów fizycznych, gleboznawców, hydrologów i in. Omówienie najciekawszych ujęć metodycznych w tym zakresie jest zawarte w książce Richlinga i Solona (1996), inne szczegółowo omawia Ważyński (1995