w twarz, dopiero po ciosie pięścią padł, skomląc, na pusty stół.<br>Kryska pierwsza rzuciła się do Ola. Latającymi ze zdenerwowania rękami cofała go wstecz trzymając za ramiona. Ale on był zupełnie spokojny. Patrząc jej w oczy ręką szukał kabury pistoletu. Wszyscy skupili się przy oślepionym sierżancie, tylko leżący Kolumb widział, jak palce Ola trafiają na sprzączkę, motają się przez chwilę...<br>Przeczucie, mało przeczucie! - widok nieszczęścia odebrał mu resztę sił. Wykrwawiony, pijany Kolumb walczył spazmatycznie z własną słabością usiłując opuścić nogi na podłogę.<br>- Olek! - zawołał. - Olek!<br>Ręka tamtego, jakby sparzona zimnym dotykiem kolby, zawahała się na moment. Kryska stała przed nim z